AssessMIJ social
Facebook Twitter Linkedin

Onze automatische piloot; Vloek of zegen?

Wie kent het niet, Zit je op de fiets ergens naartoe, besef je bij aankomst helemaal niet meer of je hebt opgelet en hoe je er kwam. Je hebt niet gezien wat je tussentijds bent tegengekomen en de tijd ging ook nog eens verschrikkelijk snel. Grote kans dat je geheel gedachteloos hebt gefietst.

 

Onbewust

Dit beschrijft goed hoe onze automatische piloot van ons brein werkt.  Als je teveel op de automatische piloot leeft, ben je je niet bewust van wat je aan het doen bent.  Je bent dan in je hoofd heel ergens anders. De kans is groot dat je dingen doet die gewoon voor je zijn, waar je aan gewend bent.  Dit noemen we automatische patronen.

Deze automatische patronen helpen ons niet altijd en kunnen ons zelfs in de weg zitten.  Voorbeeld hiervan is dat je iets laat vallen en dat je dan boos wordt op jezelf.

 

Werken met volle aandacht

Deze automatische piloot komt ook veelvuldig voor in werksituaties. Soms kun je dat als klant goed horen. Je wordt telefonisch te woord gestaan en krijgt antwoorden waar je niet op zit te wachten, met een lading die niet voor jou bedoeld was en waarbij je teleurgesteld ophangt. Veel werkenden die al langer op dezelfde functie zitten drijven op wat voor hen bekend is en doen hun werk op deze automatische piloot.

Als dat jou betreft kun je jezelf het volgende afvragen:

  • Doe je dit werk al te lang?
  • Heeft het nog voldoende uitdagingen voor jou?
  • Moet je nog steeds moeilijke dingen doen op jouw werk? Of is dat hetgeen je juist mist?
  • Doe je nog werkzaamheden waar je zenuwachtig van wordt, s’avonds van wakker ligt en je afvraagt of het je wel gaat lukken?
  • Of draai je je hand er niet meer voor om?

 

Ouder worden in de comfortzone

Is het dan tijd om om je heen te gaan kijken?  Of blijf jij juist zitten in je zogenaamde comfortzone waarbij je veel op je automatische piloot doet? Tijdens de crisis zijn veel medewerkers blijven zitten op functies en alleen de goede medewerkers met lef durfden het avontuur aan om hun vaste baan te verruilen voor een tijdelijk contract. Vooral ouderen bleven zitten met alle gevolgen van dien. Organisatiepopulaties werden daardoor steeds ouder en ook behoudender. Want behoudender en voorzichtiger hoort nu eenmaal ook bij ouder worden. En dat in een tijd waarbij je juist lef moeten tonen, ambities en verantwoorde risico’s mag nemen. Je flexibel mag zijn en wendbaar om mee te bewegen met de organisatie waarvoor jij werkt.

 

Van comfort- naar learningzone

Niet iedereen heeft een lerende instelling. Sommigen vinden dat gewoonweg eng en blijven het liefst in hun eigen vertrouwde comfort-zone. Het gebied dat ze kennen en vertrouwd voor hen is. Nu zijn we natuurlijk niet allemaal bungyjumpers, wat uiteraard niet zonder risico’s is, maar het is goed om te beseffen of je eerder geneigd bent te blijven hangen in het oude of dat je juist risico’s neemt en gericht bent op het nieuwe en het onbekende. Weet jij waar je toe geneigd bent?  Mijn moeder zei altijd: “neem minimaal één risico per dag”. Als kind dacht ik sowieso “ja, ja…” en ik begreep er toen nog niks van. Maar mijn oude moedertje was zo gek nog niet.

 

Jonger versus ouder

Grappig is het ook om het verschil in gedrag te zien tussen ouderen en jongeren. Hoe zij anders omgaan met het onbekende. Komen ze beiden een plas water tegen, is de oudere geneigd er omheen te lopen en de jongere, er juist stampvoetend doorheen te lopen om maar zo nat mogelijk te worden. Ja, die jongeren zijn van nature meer geneigd om risico’s te nemen, meer te leren, meer te ontdekken, te pionieren.  En naarmate we ouder worden, worden we steeds voorzichtiger, nemen we steeds minder risico en blijven we het liefst zitten waar we zitten in onze eigen vertrouwde comfortzone en blindvaren op de bekende automatische piloot.

En ook al vond je leren vroeger nog zo leuk, ouder worden maakt dat leren ook in sommige gevallen voor zelfs paniekreacties kan zorgen.  Het verlaten van de comfort-zone gaat bij sommigen gepaard met associaties met “gevaar” en angstbeelden. “O jeeh, wat zou er allemaal wel kunnen gebeuren”. Dat wordt ook nog eens bevestigd door andere voorzichtige collega’s en no-sayers…Deze panic-zone wordt ook wel ‘geen-ervaring-mee-zone’ genoemd. Als je te ver weg loopt van de aarde kun je er misschien weleens van afvallen, was lang een leidend motief.

 

Risico nemen

Gelukkig waren er ook jongeren die wel de oceaan op voeren om America te ontdekken. Mensen die echt succesvol zijn hebben geen panic-zone maar hebben de mindset van de leer- of magic-zone. Deze mensen hebben een manier gevonden op met hun angsten om te gaan, hebben lef en durven risico’s te nemen en zetten hun angst om in uitdagingen en creativiteit.  Daar is lef voor nodig, een goede mindset en ballen (oftewel de karaktertrek… zelfvertrouwen).

 

Lef nodig

Uit onderzoek blijkt dat lef voor 60% genetisch bepaald is, de rest komt vooral door omgevingsinvloeden zoals opvoeding en een zekere hang naar een beloning in de vorm van dopamine in je hersenen (de kick, het avontuur).
Lef is ook nodig om te overleven in deze samenleving en voor werkenden en organisaties is lef nodig om de concurrentie het hoofd te bieden.

Organisaties hebben mensen nodig die risico’s nemen en verre bestemmingen en nog niet ontdekte gebieden opzoeken. Vermijden van en weglopen voor de realiteit lijkt geen goede keuze. Zoals met alles: je kunt het ook leren. Gelukkig is lef en zelfvertrouwen goed te testen.

 

Wilt u verder praten over lef in uw organisatie of het selecteren van de beste kandidaten en/of het in kaart brengen van uw huidig potentieel? Dan kunt u contact opnemen met drs. Jerry Janssen van AssessMIJ; het HR-bureau dat werkgevers betaalbare assessment solutions biedt ter ondersteuning van werving & selectie, ontwikkeling, beoordeling, performance- en optimalisatievraagstukken.

www.assessmij.nl, info@assessmij.nl, 0653476915

 

Leave a Reply

Your email address will not be published.Required fields are marked *